ҚҰРЫШТАН ҚҰЙЫЛҒАН ҚЫЛЫШЫМ

Рахымжан Отарбаевқа

Рахымжан,
Рельстей жіңішке болсаң да
Шойыннан құйылған
Құрыш інімсің,
Ғұмыры қынға түспестен
Сілтеніп өтетін
Қылыш інімсің.

Кей- кей кезде
Кей кезде
Атыраудың толқынындай
Көтеріліп ісініп
Өсіп бара жатасың,
Дүниені жындай
жұлқылап!—
Бірде тарқатып,
Бірде есіп бара жатасың.
Дауылды күнгі
құмдай бұрқырап
Алай- дүлей боп
Көшіп бара жатасың.
Сырдың суы сирағыңнан,
Жайықтың суы
жұлығыңнан келмей
Кешіп бара жатасың.

Ондай кезіңде,
Рахымжан айналайын,
Сенімен жүру
Кім- кімге де қиын болады.
Айналаң түгел
Үйіріліп, иірілген
Алау- далау
Құйын болады.

Сонан соң
Сабаңа түскен кезіңде
Сызылып тұратының- ай.
Майға піскен нан құсап
Жұп-жұмсақ боп
Үзіліп тұратының- ай.
Рахымжан, қарағым- ай!
Бірде тынығар тынысым,
Бірде асынып алатын
Қару- жарағым-ай!

Рахымжан,
Атырауда тұрып
Алатауға
Ат шалып қарай алатын
Айбатты азаматым,
Еліңнің қандай жүгін де
Көтеріп кетуге
Жарай алатын
Қайратты азаматым
Бар бол, айналайын,
Нар бол, айналайын!

Темірхан МЕДЕТБЕК,
Мемлекеттік сыйлықтың иегері.
Баға берсеңіз
Атырау газеті
Пікір қалдырыңыз