ҰРДЫҢ МЕНІ, ТОҚСАН БЕС!

Ақтайлақ би тоқсан беске келгенде, таңертең бір ауыз өлең айтса, сол өлеңді жатқанша қайта-қайта айта береді екен. Қарттың бұл қылығына балалары күле беріпті. Сонда Ақтайлақ:

 

Жалаң аяқ, жалаң бас,
Жарға ойнадың сен он бес.
Қызыл шекпен желбегей,
Қыздар сүйген жиырма бес.
Жалаулы найза секілді,
Жалаңдаған отыз бес.
Қынсыз пышақ секілді,
Қылшылдаған қырық бес.
Ақыл асып ми толған,
Сені қайттім елу бес.
Аш бөрідей арсылдап,
Алдыңды орар алпыс бес.
Өрге шықса тізем деп,
Ылдиға түссе белім деп.
Сені қайттім жетпіс бес,
Балаң мазақ қылады.
Қатының сөзбен ұрады,
Сені қайттім сексен бес.
Кеше тірі Ақтайлақ,
Бүгін өлі бір Тайлақ.
Тірі деп ешкім ескермес,
Қараша тауға қар жауар.
Қос бұлақтан су ағар,
Ұрдың мені, тоқсан бес, – деп төсегіне құлаған екен дейді.

Көңілқос ШАМҒАНОВ,
Атырау қаласы.

Баға берсеңіз
Атырау газеті
Пікір қалдырыңыз