Түн жарымында тойдан шықтық. Жол жиегіне жақындап, таксилердің біріне отырдық. Өрімдей жас жігіт екен, лезде айтқан мекен-жайға әкеліп тастады. Келіскеніміз 500 теңге еді, біздің ұсынған екі мың теңгемізге оның қайтаратын ұсақ ақшасы болмай қалды. Сол үшін біз қиналдық. Ал, ол болса:
– Жақсы, ештеңе етпес, түсе беріңіздер! – деді күлімсірей. Мұндайды көрмеген біз жүргізуші жігіттің аты-жөнін, ұялы телефонын сұрап әлек болдық. Ойымыз – кейіннен бере салу. Бірақ, таксист баламыз жай ғана: «Түн ортасында өздеріңіздей бірлі-жарым жолаушыны тегін таси алмасақ, кім болғанымыз, қазақ емеспіз бе?!» деп, жүріп кетті.
Міне, осындай да таксистер болады екен. Қашан да аман жүр, қазақтың қайырымды баласы!
Л.ШАЙХАШҚЫЗЫ,
қала тұрғыны.
