Досым деп жүргенім…

Біз студенттік кезден дос едік. Кейін шаңырақ көтердік, үбірлі-шүбірлі болдық. Отбасымызбен араласып, ағайыннан кем болмадық. Бір күні ол маған келіп:

– Әбеке, маған банкіден несие алып берші, көмегің болсын. Төлейтін – өзім, ол жағын уайымдама! — дегені. «Оның не әңгімесі бар, алып берсем, алып берейін» дедім. Содан бастапқы бір-екі айын төледі де, қалған айларын маған қалдырды. Өзіне де, әйеліне де барып айттым – ешқандай өзгеріс жоқ. Содан бері бір миллион теңгені үстеме пайызымен төлеп келемін.

Қазір бір-бірімізбен араласпаймыз. Тіпті көрместей болып кеттік. Дүниеде сенген досыңның қасыңа айналғаны  қиын  екен…

Әлімбай  ҚАРАМОЛДА,

Исатай  ауданы.